BOJLER to potoczna nazwa pojemnościowego ogrzewacza wody, urządzenia do wytwarzania ciepłej wody użytkowej, które za pomocą odpowiednich elementów grzewczych, w naszym przypadku zasilanych energią elektryczną, podgrzewają wodę do żądanej przez nas temperatury. Najczęściej stosowanymi elementami grzewczymi są grzałki elektryczne, oraz wymienniki płaszczowe lub spiralne, zwane też wężownicami.
JAKI WYBRAĆ BOJLER?
Wybierając bojler do domu jednorodzinnego, trzeba przede wszystkim sprawdzić jego moc, bo od niej zależy, jak szybko woda zostanie podgrzana.
Rodzinie 4-osobowej powinien w zupełności wystarczyć bojler o mocy 3–4,5 kW. W przypadku podgrzewaczy pojemnościowych ważna jest wielkość zbiornika magazynującego wodę, która powinna być dopasowana do liczby domowników. Zakładając, że jedna osoba zużywa do 30 litrów wody dziennie, dla rodziny 4-osobowej najlepszym wyborem będzie bojler o pojemności minimum 120 litrów.
W podgrzewaczach przepływowych istotna jest możliwość regulowania temperatury, dlatego warto zainwestować w urządzenie z elektronicznym układem sterowania natężeniem strumienia wody. Nie mniej ważny jest materiał, z którego wykonano bojler – największą żywotność wykazują modele ze stali nierdzewnej pokrytej odporną na wysokie temperatury powłoką żywiczną. Podgrzewacze emaliowane powoli odchodzą ze względu na duże zagrożenie korozją.
Zbyt mała pojemność bojlera może doprowadzić do sytuacji, w której zużycie wody spowoduje spadek jej temperatury w zbiorniku. Konsekwencją będzie obniżenie komfortu korzystających z ciepłej wody. Pamiętajmy bowiem, że im temperatura wody jest wyższa, tym więcej bieżącej chłodnej wody będziemy używali podczas tradycyjnego, codziennego prysznica. Co będzie miało duży wpływ na zmniejszone zużycie ciepłej wody z bojlera. Tylko odpowiednio dobrany bojler pozwoli na utrzymanie temperatury wody w optymalnym przedziale 50-60 stopni Celsjusza.
BUFOR CIEPŁA
Jest to zbiornik, którego głównym zadaniem jest magazynowanie wody grzewczej, czyli zasilającej instalację ogrzewania budynku. Takie zbiorniki można spotkać w instalacjach z kotłami na paliwo stałe, z pompami ciepła, kolektorów słonecznych, w instalacjach rekuperacji, a nawet w instalacjach fotowoltaicznych.
Jak wybrać odpowiedni bufor ciepła?
Dla wyboru bufora kluczowe znaczenie ma zapotrzebowania budynku na ciepło. Przede wszystkim od niego powinna być uzależniona wielkość, a dokładniej pojemność bufora. Zazwyczaj w instalacjach montowane są bufory mogące pomieścić 1000-2000 litrów wody.
Bufor ciepła może współdziałać z:
– kotłami, ponieważ umożliwia bezproblemową pracę w warunkach przejściowych temperatur, kiedy zmniejszenie mocy cieplnej powoduje niecałkowite spalanie opału.
– ogrzewaniem podłogowym, ponieważ pozwala na ekonomiczne spalanie opału w kotle w wysokich temperaturach i efektywną pracę podłogówki na dopasowanej niskiej temperaturze zasilania.
– pompami ciepła i kolektorami słonecznymi, ponieważ bufor pozwala pompie, jak i kolektorom uruchamiać się rzadziej, ale na dłużej. Dzięki temu poprawia się efektywność działania urządzeń.
ZBIORNIKI HIGIENICZNE
– bez wężownicy
– z jedną wężownicą
– z dwiema wężownicami
Zbiorniki higieniczne charakteryzują się tym że posiadają wężownicę wykonaną ze stali kwasoodpornej, która służy do podgrzania ciepłej wody użytkowej. Jej długość oraz powierzchnia wymiany pozwala na podgrzanie przepływającej wody do odpowiedniej temperatury. Wężownica c.w.u. przechodzi przez cały zbiornik.
Drugim wariantem jest zbiornik jest wyposażony w 1 wężownicę stalową, która może służyć do podłączenia dodatkowego źródła ciepła. Wężownica jest umieszczona w dolnej części zbiornika.
Trzecim wariantem są zbiorniki higieniczne wyposażone w dwie wężownice stalowe. Dwie wężownice umożliwiają podłączenie do zbiornika dwóch dodatkowych źródeł ciepła. Górna wężownica zazwyczaj jest podłączona do kotła c.o., a dolna do instalacji solarnej.
ANODA TYTANOWA
przeznaczona jest do ochrony antykorozyjnej zbiorników C.W.U., Z.W.U. oraz C.O
Stosowanie anody tytanowej eliminuje wydzielanie się przykrych zapachów. Pomaga w zachowaniu świeżości wody. Powstrzymuje rozmnażanie się bakterii. W przeciwieństwie do anody magnezowej anoda tytanowa nie rozpuszcza się w wodzie, co wyraźnie poprawia jej jakość i eliminuje niemiły zapach.
ANODA MAGNEZOWA
To tak zwana katodowa ochrona czynna zbiornika. Anoda magnezowa posiada niski potencjał elektrochemiczny (równy –2,37 V. ). Blacha stalowa posiada wyższy potencjał elektrochemiczny, utrzymujący się w zakresie – 0,44 V. Anoda magnezowa musi być połączona metalicznie z płaszczem zbiornika. Dzięki temu ulega rozpuszczeniu i koroduje jako pierwsza. Tym samym chroni wnętrze zbiornika przed niszczącym działaniem korozji. Anoda magnezowa ulega stopniowemu rozpuszczaniu, a po pewnym czasie całkowicie zanika. W tym samym momencie ustaje czynna ochrona zbiornika c.w.u. a blacha stalowa jest bardziej narażona na korozję.